Miyuki Surai vs Valdam

English ver.


OST: www.youtube.com/watch?v=P2QrLu…

-B-but... why a sushi bar of all places? - the tall man in a intensively red suit was staring at Miyuki from behind his equally red glasses. The glasses hid his stare, nervously wandering from her legs up to her cleavage, really well. Which wasn't strange, after all, many people payed horrendous sums to paparazzi, just to get a photo of her. Miyuki surely had the breathtaking looks, for which many women would sell their souls to acquire. Long, slender legs, the perfect waist, beautiful, green eyes deep enough for anyone to drown, long, beautiful, ebony black hair, the alluring and a little arrogant smile, and all those subtle curves which made her body perfect, made Miyuki used to the lecherous stares of men... and even some women. That day, she was wearing something alike to a kimono, with a deep cleavage and long sleeves. All in all, the dress looked like something an erotic dancer would love to wear.

-And why not? It's a nice place... and besides, you should be grateful I actually agreed to go out with you. - Miyuki on the other hand, didn't look at the man at all, searching the ordered suchi bowl for any remaining pieces of tuna. The "Flying Fish Sushi" restaurant she chose was the most accurate joint in Europe, or maybe even in the whole world, to maintain the traditional, Japanese look. Rumors say that the owner payed top dollar to make this place as accurate as possible, some even say that all the lampoons, fans, and even bonsai trees, were original, Japanese craft. The whole place was covered in a subtle, red light, and filled with gentle, oriental tunes.

-Why? Because we're in goddamn Great Britain! There are thousands of better joints than this shithole, places where the service doesn't have any identity crisis, and doesn't try to trick people by imitating the dying Japanese outcasts. - the man in red was seriously irritated.

-Unlike other "Japanese' joints, the cooks here are not "cosplayers"... - Miyuki said emotionless, still hunting for her favourite pieces of tuna in the bowl. When she finally found all of it, she looked at the man's shocked face and said - but then again, all are free to believe what they want, eh?

-Meh... whatever - murmured the man - here are all the files regarding your new job, just look them up and tell me if you aceept it. The target's name is Valdam, the guy comes from a noble family that has been around for ages and...

-By the way, Red... why do you dress so funny? - Miyuki gave him a malicious smile, pretending she's listening - When we were getting here, people were paying more attention to you than me, I believe it's the first time something like this has ever happened to me, I'm jealous.

-Say what? And what the fuck is wrong with my clothes? Better look at yourself, you're almost naked... and... and it's awfully chilly outside... - for a moment, Red's face became as red as his clothes.

-You seriously don't get it, do you? Our clothes show the world what kind of person we are - Miyuki giggle - My clothes are like jewellery shop display, and they say "You can look... but no touching unless you know you can afford it"... and yours - Miyuki pretended to be lost in thought - Maybe they say "Look at me, I do shady business!" or better yet, "Top secret info! Cheap Prices!", and besides, you didn't seem to mind me being "almost naked" earlier. - when saying this, she leaned over Red in a way that made him see her cleavage very clearly. And what came after that was a moment of complete silence, disturbed only by the Koi Carps splashing in an aquarium next to the tables.

-I...I'm not your "target" got it? So could you focus on HIM... - Miyuki's only answer was a sultry grin. Red adjusted his glasses, and started explaining again. - Nobody knows how this guy actually looks like. But we did manage to determine his location. The "Mastricht" mansion on the outskirts of London. He never leaves hi "rat nest" and he gives all his orders from there... he's guarded day and night, he's monitored even in the damn toilet! The only time his cameras are turned off is...

-...When a "lady" comes to "visit" him, correct? - Miyuki finished Red's sentence while still studying the satellite photos of the mansion.

-They say this guy's some kind of sick pervert. Some of his chicks have even gone missing. That's why we offered the job to you... it must be someone who can get into that mansion, someone who can take him out without witnesses... and who can take him out while... erm...

-Naked? I understand. Seems easy enough. Set me up with him for tomorrow. But please, it has to be before 8pm, at 10pm I'm booked for "dinner" with a certain charming lady...

-What makes you think it's gonna be this easy? You certainly don't take this matter seriously enough... - hearing this Miyuki stood up quickly, and lifted red's chin with two fingers.

-Oh, I think it's gonna be even easier... - and while saing that, she moved closer to his face - ...than taking a kiss from you, my dear. - Red couldn't take much more of this, his lips were so close to hers, he shut his eyes and... and only opened them again when he heard her laughing. - Bye, handsome. Maybe, just maybe you'll become my "target" for this someday. - she said as she was walking to the door, all the time swaying her hips.



ost: housesoftheblooded.net/music.h… Track 14


A big, black limo appeared in front of the Mastricht mansion, only stopping for a brief second when Miyuki was leaving it, and took of almost instantly. Miyuki thought it would be for the best, the security wouldn't have the time to identify it, and she will call them back for her with her cellphone, as soon as she finishes her job. She walked to the gate, but couldn't find any sort of doorbell. When she examined the entrance closer, she found a small, golden bell, tied to the wall with a delicate ribbon. Without any other options, Miyuki ringed that bell, which made a delicate, almost nonexistent noise. When no one came to open the gate, she closed her eyes for a brief while and took a deep breath, when she opened them again, before her stood a short, white-haired man in a tux.

-We were expecting you miss. Please, do follow me. - said the butler with an emotionless voice, while the gate opened before her.

The mansion had a rather sinister feel about it. Tall windows, gothic decorations, a classy, well kept garden, and even the look of the man who was guiding her, made her feel like she went back in time. William, the said butler, didn't speak a single word the entire time, until they got to the mansion's front door.

-Please do come in, miss Miyuki. The master awaits your presence. - with an encouraging gesture, he showed her the door.

-And why don't you show me the way? To assure I'll get to the right door. - a slightly irritated Miyuki opened her fan and gave a strict look at William.

-Oh, that wont be neccessary... Trust me, you will find the right room.

Her only answer was an irritated sigh. As she stepped through the door, William waited until she disappeared from view, and closed the door behind her, sealed it with a chain, and vanished into thin air, as if he was made of mist.

The hallway she was walking was very long and dark. The only light came from the candlesticks placed on the walls in rather long gaps. She walked slowly, not sure which direction to take, accompanied only by the emotionless stares of elderly figures on multiple portraits. Suddenly, she heard a faint piano melody, coming from behind the cashmere curtains of the room across the hall. Swiftly, she turned to walk to the room, yet with each step it felt like she was further and further away from it, as the piano melody only got louder and clearer. At one point, she could've sworn she heard words coming from it. The noise got more intensive, she felt like it was ricocheting inside her head. She fainted, and her breath was getting quicker, more shallow, with each heartbeat... She didn't know how long it took before she regained complete control of her body. When she raised her head from the floor, she saw a figure, a man slightly taller than her, dressed in a black outfit, which made him blend into the scenery. Parts of his body were covered by bandages, and the visible parts of his skin had an unnatural, "sick" color.


OST:www.youtube.com/watch?v=NIcdDF…

-Sssssssssooon... - the man made a unpleasant, hissy sound, followed by a moment of silence. Miyuki thought it was obvious, that this guy was the target. The silence was broken by the simultaneous sounds of Valdam drawing his knife and Miyuki drawing her needles. And strangely, Miyuki somehow misjudged Valdam's arms reach, but she managed to avoid his thrust well enough, so that the blade only cut through her kimono.

-Bastard, that was my favourite kimono... I got it as a present from Ha... - but the following accurate attacks from her foe made her swallow her pride and dodge his slashes in almost complete nude. Though she finally noticed the secret behind his unnatural reach, somehow he could separate his hands from the arms for a short distance. It took her a while, but she finally got used to it. She made a few faints, and pretended she wants to kick him, which she almost never did during a fight. She untied a decorative ribbon she had around her waist, and while still evading Valdam's attacks, she tied over his wrist, she pulled it and he lost his balance for a split second... and the next thing he new, he had 5 sharp needles stabbed into his face. This seemed to be enough to take him down. He stopped swinging his knife, and fell on his knees. At that time, Miyuki took out a pistol out of her sleeve, and fastened a silencer on the barrel.

-I must say, that was impressive... so in exchange, I'll spare you the knowledge how it feel to slowly die of the poison now running through your body... and shorten your suffering... to this very moment. - she said as she shot him 3 times in the head and 2 times in the heart. Valdam's corpse finally fell to the floor. Miyuki turned around, and wanted to leave, but suddenly felt a strong grip holding her by her ankles. The not-so-dead corpse of Valdam held her up and tosses her onto a decorative armor standing in the corner, destroying it completely, woman's body squashed it because of the impact. This was too much for the young assassin, she slowly stood up, yet noticed a deep would on her shoulder, she then ripped off all remains of her torn up outfit, leaves her with a completely topless. But despite that, she charged at her undead opponent, while he got into a defensive stance, hoping to stab her with his blade. But at the last moment, she did a slide and got past by him between his legs, then sprung back up using her hands. Then she ran as fast as she could, technically, her target was "dead", so she had to get her payment. And who knows, maybe she could even sell the info she got...

-Ghg... - but suddenly something pulled her forcefully from behind. It was Valdam, who caught her with a well aimed swing of his ridiculously long chain, which wrapped around the woman's neck. The sharp hooks embedded in the chain dug deep into her delicate skin, while she struggled to break loose from the "leash". But all her struggles only resulted in more and more blood-loss. Another atronger yank tripped her over, and she was now helplessly dragged along the floor.

-Sto... hg... stop..., ple...ghg... don't... don't... you .... want to... know ... who... s-sent... me ...here... hghhhhrg!? - she asked, but the only answer she got was a terrible noise which sounded like:

-NhoooooOooooOooooooOoooh...

-Please... I... I'll pay... I'll pay you! A LOT! ...hrgh... - Valdam yanked the chain stronger yet again. The desparate screams of the woman pleased him greatly. But the fun came to a sudden end, the girl suddenly stopped screaming and struggling even before he could pull her close... she probably bled to death or something... He finally got her body close enough to see it, but to his great surprise, what was at the end of his chain was not Miyuki, but a perfectly sculped ice statue of her.

-You know, I actually know hundreds of better ways to get a girl crawling before you on the floor. - he heard a cold and taunting voice from behind him. Valdam turned around instantly... or at least he wanted to, as he did a sudden turn, he noticed his feet are frozen to the floor. As far as he could turn backwards, he saw Miyuki ...yet she seemed somewhat different. Her usually black hair was now completely platinum, her eyes usually green, were now shinning with a slight blue glow, and on top of that, she seemed to levitate a little above the floor. The girl smiled gently. Valdam wanted to attack somehow, but noticed that the rest of his body got slowly frozen as well, in a matter of seconds he was covered in ice up to his chest, it was his last chance to use his trump card.... he had to make it in time, he had to... after all, he couldn't be beaten by such a... such a...

-Awww, you sure were good... you deserve a kiss, hun... - Miyuki approached him up front, embraced him with her arms and brought her face near to his. - Goodnight, my prince...

No one could tell what exactly happened that day in the Mastricht mansion, no body was found, nor even a trace of any person living there. It seemed like the mansion was abandoned for years... the only thing that was known for certain, was that it took two days for an experienced mining crew to drill trough the thick ice which mysteriously covered the whole building.






Polish ver.

OST:www.youtube.com/watch?v=P2QrLu…


-Ale.. dlaczego bar sushi? -Wysoki mężczyzna opatulony intensywnie czerwonym płaszczem wpatrywał się zza swoich równie czerwonych lustrzanek w Miyuki. Okulary dobrze ukrywały jak jego wzrok nerwowo dąży od jej nóg, aż po dekolt. Nie było co mu się dziwić wiele osób płaciło ciężkie pieniądze paparrazzim aby zdobyć przynajmniej jej zdjęcie.. Miyuki była zgrabną kobietą o wyglądzie za który wiele innych panien dało by się pokroić. Długie lecz delikatne nogi, odpowiednia talia, zielone oczy w których szło się zatopić, ciągły nieco drwiący uśmiech i wszelkie krągłości, dopełniające jej idealnego wyglądu sprawiały, iż Miyuki była przyzwyczajona do pożądliwego wzroku na swojej osobie, wzroku zarówno mężczyzn.. jak i kobiet. Dziś była ubrana w coś rodzaju luźnego kimona, z głębokim dekoltem i długimi rękawami. Sukienka była tak skonstruowana, że nawet tancerka erotyczna nie wzgardziła by tym strojem.

    -A dlaczego nie?  To miłe miejsce.. powinieneś być mi wdzięczny że w ogóle chciałam się spotkać. -Miyuki dla odmiany nie spoglądała na swojego rozmówce wcale, przypatrując się czy w zastawie sushi który zamówili, ostały się jakieś kawałki tuńczyka. Rzeczywiście "Flying Fish Sushi" bo tak zwała się owa restauracja, była chyba najwierniej odwzorowanym kawałkiem Japonii w europie, a może i na całym świecie. Ponoć właściciel władował ciężkie miliony w odwzorowanie autentyczności tego miejsca tak więc można tu było zobaczyć oryginalne lampiony, wachlarze, meble jak i nawet drzewka bonsai który jakimś cudem uchowały się przed zniszczeniem. Cały lokal był oświetlony w barwach czerwieni, a w tle grała spokojna klimatyczna muzyka.

    -Dlatego nie, bo jesteśmy W stolicy Wielkiej Brytanii! Jest tu od cholery lepszych restauracji barów, niż jakaś tandetna knajpka, w której obsługa ma kryzys tożsamościowy i przebiera się za Japończyków. -Mężczyzna w czerwieni był poważnie poirytowany.

    -Kucharze nie są przebrani... -Powiedziała Miyuki dalej wyszukując swojego ulubionego kąska. Gdy znalazła spojrzała na mężczyznę w płaszczu i skomentowała jego lekko przerażoną minę. -Jednak każdy z Nas może wierzyć w co chce.. prawda?

    -Nie..  nie ważne. -Wydukał mężczyzna. -Masz tutaj akta, dotyczące zlecenia, przejrzyj je i powiedz czy akceptujesz. Celem jest niejaki Valdam, szlachcic pochodzący z rodziny o bogatej tradycji...

    -Red.. dlaczego się tak zabawnie ubierasz? -Miyuki uśmiechnęła się złośliwie, udając że nie słucha. -Kiedy zmierzaliśmy tutaj pierwszy raz w życiu czułam, się zazdrosna! Niemal każdy przechodzień zwrócił na Ciebie uwagę!

    -Że co proszę? Co z moim  strojem jest nie tak?!? Lepiej spójrz na siebie jesteś niemal naga! A za oknem straszny ziąb. -Red stał się na chwilę cały czerwony gdy jego twarz przybrała kolor purpury czy to ze złości lub wstydu.

    -Jak to co z nim nie tak. Strój wyraża nasze "Ja" -Miyuki zaczęła chichotać. -Mój jest jak wystawa sklepowa u jubilera. Patrz.. i nie dotykaj póki nie jesteś pewien że Cię na Mnie stać.. A twój.. -Miyuki udała że się zamyśla. -"Prowadzę Brudne Interesy"? albo! "Tajne informacje! Tanio!" poza tym.. Red..  a czyżby Ci przeszkadzało że jestem „prawie naga" mówiąc to nachyliła się w taki sposób że Red mógł bez problemu podziwiać jej dekolt. Nastała dłuższa chwila ciszy. W tle zdało się słyszeć tylko pluskanie karpi koi, pływających w baseniku ustawionym obok ich stolika.

-To… nie Ja mam być twoim celem dobrze? A teraz skup się.. –W odpowiedzi Miyuki uśmiechnęła się lubieżnie. Red poprawił okulary po czym zaczął tłumaczyć dalej. –Nikt dokładnie nie wie jak wygląda twój cel. Ustaliliśmy za to jego miejsce pobytu. Rezydencja „Mastricht" tuż pod Londynem. To jego nora, Valdam nigdy nie opuszcza tego miejsca i stamtąd wydaje wszystkie rozkazy… Pilnują go dzień i noc, ma stały monitoring nawet w WC! Kamery są wyłączane tylko w przypadku...

-Kiedy odwiedza go „Dama"… -Miyuki dokończyła wypowiedź Reda wciąż wpatrując się w satelitarne zdjęcia jego rezydencji które podał jej Red.

-Mówią że jest bardzo perwersyjny. Niektóre z jego panienek znikają bez śladu. Dlatego zgłosiliśmy się do Ciebie… to musi być ktoś kogo wpuszczą do rezydencji, będzie go w stanie unieszkodliwić bez świadków.. i poradzi sobie… erm.

-Po nagu. Rozumiem. Wydaje się proste. Umówcie Mnie z nim na jutro. TYLKO jeszcze przed 20, o 22 jestem umówiona na przemiłą kolację z pewną damą…

-Naprawdę myślisz że to będzie takie łatwe? Nie bierzesz tego zbyt poważnie..  Na te słowa Miyuki wstała gwałtownie z miejsca i delikatnie uniosła koniuszkami palców podbródek Reda.

-To będzie łatwiejsze… -Mówiąc zbliżyła swoją twarz do jego. –Niż skradnięcie Ci pocałunku… -Red nie wytrzymał napięcia usta Miyuki znajdowały się tak blisko, przymknął oczy i… dopiero gdy usłyszał jej śmiech otworzył je ponownie. -Pa przystojniaku, poczekaj.. może kiedyś też na Ciebie będę miała.. „Zlecenie" –rzuciła na pożegnanie Miyuki i odeszła w kierunku drzwi kołysząc lekko biodrami.

ost: housesoftheblooded.net/music.h… Track 14


-Miyuki podjechała pod rezydencje Mastricht czarną limuzyną. Samochód zamiast czekać na Nią ruszyła z piskiem opon przed siebie. Miyuki pomyślała że może to i nawet lepiej, ochrona nie będzie miała się czasu przyjrzeć się limuzynie, a transport wezwie komórką, kiedy wykona zadanie. Podeszła do bramy, nigdzie nie było widać domofonu. Badając chwilę wejście zobaczyła mały złoty dzwonek przypięty na wysokości wzroku, i uczepioną do niego błękitną tasiemkę. Z racji innych alternatyw Miyuki pociągnęła tasiemkę, na co dzwonek wydał delikatny ledwie słyszalny dźwięk. Kiedy nikt nie zareagował zrezygnowana przymknęła na ułamek sekundy oczy, a gdy znów je otwarła stał przed nią niski siwiejący mężczyzna w smokingu.

    -Oczekiwaliśmy przybycie panienki. Proszę za mną. -Kamerdyner oznajmił monotonnym głosem po czym brama otwarła się na oścież.

Rezydencja prezentowała się nieco złowieszczo. Wysokie okna, ozdoby w stylu staro-angielskim, klasyczny zadbany ogród, czy chociażby wygląd prowadzącego Ją kamerdynera sprawiało wrażenie jakby to Miejsce cofnęło się w czasie. William bo tak na imię miał kamerdyner prowadzący Miyuki nie odezwał się ani słowem nim dotarli do frontalnych drzwi posiadłości.

    Proszę wejść panienko Miyuki. Pan już czeka. -William zachęcającym jej gestem wskazał jej drzwi.
-A może byś tak mnie zaprowadził gdzie trzeba, abym trafiła do właściwego pomieszczenia? - Lekko poirytowana Miyuki otworzyła wachlarz i spojrzała na Williama wyczekująco.
    -to nie będzie konieczne... Panienka na pewno trafi.
Jedyną reakcją Miyuki na zachowanie Williama było westchnięcie. Dziewczyna przekroczyła próg drzwi, William odczekał aż zniknie mu z oczu po czym zamknął za nią drzwi, obwiązał łańcuchem i rozpłynął się, jakby był zrobiony z mgły.


    Korytarz którym podążała Miyuki był bardzo długi i przyciemniony. Jedynie co kilkadziesiąt metrów drogę oświetlały olbrzymie mosiężne świeczniki. Szła powoli, niepewna dokąd ma się udać. Z obrazów spoglądały na nią posępne twarze siwiejących arystokratów.  W pewnym momencie z sali znajdującej się na końcu korytarza przysłoniętej kaszmirowymi kurtynami dobiegł Ją dźwięk pianina. Nieśpiesznie zaczęła zbliżać się w tym kierunku, jednak zdało się jej jakby z każdym krokiem była krok dalej a nie bliżej. Dźwięki pianina natomiast stawały się coraz głośniejsze i wyraźniejsze. W pewnym momencie mogła nawet przysiąc że potrafi z dźwięków wyłapać pojedyńcze słowa. Odgłosy stawały się coraz intensywniejsze, wydawało się jej jakby zaczęły dochodzić bezpośrednio z jej głowy. Upadła, jej oddech stawał się coraz szybszy, urywany... Nie wiedziała dokładnie ile trwało zanim odzyskała panowanie nad swoim ciałem. Kiedy podniosła głowę zobaczyła przed sobą mężczyznę, nieco wyższego od siebie, ubranego w czarny wtapiający się w otoczenie kostium. Część jego ciała była pokryta bandażami, a skóra miała niezdrowy odcień.
-Sssssssssooon... -Valdam wydał z siebie nieprzyjemny syczący dźwięk, po którym nastała chwila ciszy. Coś tknęło Miyuki iż to może być jej cel.

OST:www.youtube.com/watch?v=NIcdDF…

Ciszę przerwał jednoczesny świst dobywanego noża Valdama i igieł Miyuki. Z jakiś dziwnych powodów Miyuki nietrafnie oceniła zasięg ramion Valdama i nóż rozciął jej kimono.

    -Moje ulubione kimono.. dostałam je w prezencie od Ha.. -Kolejne sprawne ciosy Valdama zmusiły Miyuki do pogrzebania swojej godności i wykonaniu paru uników w niemal kompletnym negliżu. Dopiero teraz Miyuki spostrzegła że jakimś cudem dłonie Valdama potrafią się odłączać od ramion, co jej wykorzystywał do nagłego i niespodziewanego zwiększenia zasięgu. Wystarczyło się jednak przyzwyczaić. Miyuki wykonała kilka zwodów, udała że chce kopnąć przeciwnika czego w walce prawie nigdy nie robiła. Odwiązała też kokardę którą związaną miała przy pasie, po czym zgrabnymi ruchami wciąż unikając cięć owinęła Valdamowi kokardę wokół wolnej dłoni, szarpnęła ją, na co on stracił równowagę na ułamek sekundy i...Pięć igieł wbiło się w twarz Valdama. To było dla niego zbyt dużo. Przestał wymachiwać nożem, a nogi się pod nim zgięły. Miyuki wyciągnęła z rękawa pistolet i zaczęła przykręcać tłumik.
    -To było niezłe przyznaje.. pozwól wie że w nagrodę, nie pozwolę Ci sprawdzić, jak działa trucizna która płynie teraz w twoich żyłach.. i skrócę twoje cierpienia... natychmiast. -Mówiąc to strzeliła mu 3 w głowę i dwukrotnie w serce. Zwłoki Valdama osunęły się na podłogę. Miyuki zwróciła się w kierunku drzwi lecz w tym samym momencie Valdam podniósł się z ziemi i złapał stopy Miyuki w żelazny uścisk. Wziął rozmach i cisnął nią na pustą zbroję które stała nieopodal. Oręż wyświadczył ostatnią przysługę swojemu właścicielowi ponieważ impet uderzenia był tak duży że cała zbroja wgniotła się i zdeformowała. To było za dużo dla zabójczyni, wygięła się z bólu upadając na ziemię pozbierała się jednak na równe nogi. Widać było że jej ramie jej rozcięte. Miyuki zerwała z siebie resztki kimona przez co ukazała się z całkiem nagim torsem. Nie zważając na to zaszarżowała w kierunku Valdama, ten przyjął pozycję obronną licząc że nadzieje swoją przeciwniczkę na ostrze, jednak w ostatniej chwili Miyuki wykonała ślizg i przemknęła się pod jego nogami. Kiedy minęła już Valdama odbiła się rękoma od podłoża i wylądowała na nogach. Najszybciej jak potrafiła zaczęła uciekać. Formalnie jej cel nie żył więc ,mogła nawet liczyć na zapłatę. A kto wie może uda jej się sprzedać zdobyte in..
    -Ghg... -Miyuki została szarpnięta w tył. Valdam bardzo celnie na odległość niemal całego korytarza rzucił łańcuch, który owinął się wokół jej szyi . Ostre haczyki przyczepione do ogniw broni wbiły się w białą skórę dziewczyny, która starała się zdjąć "obrożę" jaką założył jej przeciwnik. Jednak jedynym efektem jej szarpania było jeszcze intensywniejsze krwawienie. Kolejne szarpnięcie z drugiego końca łańcucha powaliło Ją na ziemię. Zaczęła być powoli ciągnięta.
    -Prze... hg.. stań.., nie.. nie.. chcesz wiedzieć. ..khe kto Mnie tu przysłał? -W odpowiedzi dało się jedynie usłyszeć przeraźliwie wyjące.
    -NieeeeeEeeeeEeeeeeeEeee...
    -Proszę... Ja.. Ja.. zapłacę! Dużo ! .hrg.. -Valdam ponownie szarpnął za łańcuch.. wrzaski dziewczyny sprawiały mu dziką rozkosz. Miyuki nie dała mu jednak dużo zabawy, jeszcze zanim przyciągnął Ją do siebie dziewczyna przestała się szamotać i wrzeszczeć.. pewnie umarła z wykrwawienia.. a może strachu. Kiedy Valdam wreszcie dostrzegł na końcu łańcucha jakaś postać, zaniepokoił  się. Jego zdziwienie było ogromne, gdy na końcu łańcucha zamiast zwłok znalazł idealnie odwzorowaną lodową rzeźbę przedstawiającą Miyuki.

    -Znam lepsze sposoby na złapanie dziewczyny. -Zza jego pleców dobiegł zimny, drwiący kobiecy głos. Valdam zareagował natychmiast i i chcąc się obrócić w tył, wykonał gwałtowny ruch, jednak jego nogi pozostały w miejscu... Przymarzły do podłoża! Na wpół zwrócony w tył dostrzegł co się stało. Za nim stała Miyuki jednak była jakaś.. przemieniona. Jej włosy przybrały kolor platyny, oczy emanowały błękitnym blaskiem a dodatkowo zdało się iż delikatnie lewituje nad podłogą. Dziewczyna uśmiechnęła się do niego. Valdam chciał wykonać jakikolwiek ruch, jednak nie pozwoliły mu na to jego członki który nie wiedzieć kiedy obrosła gruba warstwa lodu zespajająca je z podłogą. W kolejnej sekundzie był pokryty lodem aż po tułów. Widział że ma jeszcze jedną szansę, ale czy zdąży nie mógł się przecież dać pokonać takiej..
    -Byłeś dzielny.. zasłużyłeś na całusa.. -Miyuki podleciała do niego od przodu, objęła ramionami i zbliżyła swoją głowę.
    -Dobranoc książe...
    
Nikt nie wiedział co tego dnia wydarzyło się w rezydencji  "Mastricht", w środku nie znaleziono żadnego ciała, ani śladu żywego ducha. Wydawało się iż rezydencja była opuszczona od lat.. jedynym niezaprzeczalnym  faktem było to iż minęły dwie doby, nim wiertła górnicze przebiły lód który w jakiś niewyjaśniony sposób porósł tą rezydencję.